مرگ مرموز کوهنوردان روسی

در فوریه ۱۹۵۹ گروهی متشکل از ۹ کوهنورد عازم یک سفر زمستانی به کوه «اورال» روسیه شدند. مقصد آنها کوهی بود به نام «اوتورتِن» Otorten که در زبان «مانسی» Mansi یعنی : 
به آنجا نروید!

اعزای گروه کوهنوردان

سه مهندس مجرب همراهشان بود و بقیه دانشجو، و همه هم جوان بودند. مسن‌ترینشان ۳۷ ساله بود. اینها یک مسیر پرزحمت دیگری را انتخاب کرده بودند. همه با تجربه بودند و افرادی با اراده‌های قوی و مصمم. در چهارمین شب، هوای بد کوهنوردان را واداشت تا در قله منطقه‌ای به نام «کلات سیاکل» 
Kholate Syakhal 
اردو بزنند، که در زبان «مانسی» یعنی: کوه مرگ!
جای بسیار غیرمطبوع و عجیب، و بسیار بسیار سختی برای ماندن بود. برف، سرما، باد سرد، با موجوداتی بسیار اندک در محیط. آنها تصمیم گرفتند که شب اول فوریه را در یک منطقه‌ی باز بگذرانند، که خیلی هم دور از قله‌ی کوه نبود. نمی‌خواستند به جنگلی در یک و نیم کیلومتری منطقه برگردند، چون وقت زیادی می‌برد و آنها روز را هم از دست می‌دادند.
ده روز بعد، وقتی ۹ کوهنورد به مقصد نرسیدند، تیم مامورین نجات ارتش شروع به جستجوی منطقه کرد. آنها کمپ کوهنوردان را خالی یافتند. در حالی که چادر به شدت صدمه دیده بود. کارآگاهان اعلام کردند که چادر دچار پارگی‌هایی از داخل شده بود و به نظر می‌رسید که کوهنوردان با جوراب و پای برهنه فرار کرده‌اند.